ترجمه رسمی

ترجمه رسمی در نظام حقوقی مورد استفاده قرار می گیرد و همه نوع اسناد قابل استناد در دادگاه های مدنی و جزایی از قبیل مدارک اشخاص حقیقی و حقوقی را شامل می شود.

مدارکی مانند شناسنامه و عقدنامه و اسنادی مانند قراردادها، رونوشت های دادگاه و شهود، اسناد ثبتی، گزارش های کارشناسی، تکذیب نامه های حقوقی، سوگندنامه ها، مقررات و قوانین، موافقت نامه های رازداری، گواهی ها و صورت مجلس های حقوقی و مالی، تصمیمات و احکام دولتی، اعتبار اسنادی، اسناد فنی مورد استفاده در دعاوی حقوقی، پروانه ها، اسناد دادرسی و حکمیت و بسیاری مدارک دیگر همگی اسناد و مدارک رسمی هستند که در هنگام ارائه به مراجع قانونی خارجی نیاز به ترجمه رسمی دارند.

فهرست انواع ترجمه رسمی بی پایان است و ما باید به خاطر داشته باشیم که همه اسناد وقتی «حقوقی» می شوند که از نظام های قضای مدنی و جزایی بگذرند. چند مثال در این باره عبارتند از: گذرنامه ها، گواهی فوت، گواهی تولد، وصیت نامه ها و عهدنامه ها، اسناد مهاجرت، گواهی ازدواج و طلاق، وکالت نامه، اجکام و اسناد دادگاه، قراردادها، شکایت ها، قضاوت ها، استشهادیه، برگه فرزندخواندگی، احضاریه ها، اقدامات قانونی، مدارک شراکت، قراردادهای فروش، اسناد ملکی، اجاره نامه ها، انواع پروانه و مجوّز، بیمه نامه ها، نشان های تجاری و کپی رایت، توافق نامه های خدماتی، التزام‌نامه، موافقت نامه های توزیع یا اسناد حکمیت و مانند آنها.

پرسش اصلی این است که چه موقع لازم است یک سند به صورت رسمی ترجمه شود؟ پاسخ آن است که هر وقت قرار باشد آن سند بالفعل یا بالقوه توسط دادگاه ها یا برای موضوعات حقوقی مورد استفاده قرار گیرد. برای مثال، اگر کسی با خانواده به کشور دیگری نقل مکان کرده و در آنجا فوت نماید، بازماندگان او به منظور طی مراحل قانونی مربوطه به ترجمه رسمی وصیت نامه وی که توسط یک مترجم قسم خورده به زبان آن کشور ترجمه شده باشد نیاز خواهند داشت.

سپس پرسش دوم مطرح می شود. چه کسی می تواند ترجمه حقوقی را انجام دهد و چطور بدانیم که اعتبارنامه و صلاحیت های انجام این کار را دارد؟ برای مثال، در اسپانیا لازم است اینگونه اسناد توسط یک مترجم قسم خورده ترجمه شود. مترجم قسم خورده در اسپانیا در وزارت امور خارجه امتحان های نوبتی می دهد و با قبول شدن در این امتحان ها، حق مهر و امضا به وی داده می شود. در ایالات متحده، موضوع چندان روشن نیست، از این نظر که هیچ امتحان رسمی یا پروانه کاری وجود ندارد. فقط گواهی نامه وجود دارد که توسط نهادهایی مانند “انجمن مترجمان آمریکا” و “انجمن ملی مترجمین کتبی و شفاهی قضایی” اعطا می شود.

این نهادها همانند وزارت خارجه اسپانیا عمل می کنند، از آن نظر که مترجمان کتبی و شفاهی باید امتحان های دوره ای بدهند تا جایگاه خود را حفظ کنند. بعضی از مترجمان ممکن است پیش زمینه مرتبط حقوقی مانند یک مدرک تحصیلی رشته حقوق داشته باشند. در ترجمه رسمی، هنگام انتخاب یک نفر برای این کار، واقعاً اهمیت دارد که مترجم یا دارالترجمه صلاحیت یا تجربه حقوقی قابل اثباتی داشته باشد. برای رسمی کردن یک ترجمه حقوقی، دارالترجمه حرفه ای باید قادر به گواهی کردن یا ثبت رسمی کارش با مهر مربوطه از آن کشور خاص باشد.

در دارالترجمه رسمی، ترجمه های حقوقی طبق قوانین کشوری که قرار است برای آن ارسال شود در دفترخانه ثبت رسمی شده یا مهر زده می شود. اکنون چند اصطلاح ضروری ترجمه رسمی را تعریف می کنیم که ممکن است در تصمیم گیری برای انتخاب شخص اصلح در این زمینه در کشوری که می خواهید از ترجمه رسمی استفاده کنید کمک کند.

ترجمه مصدّق (گواهی شده) ترجمه ای است که منضم به سندی دالّ بر درستی یا اعتبار آن باشد ولی در دفترخانه ثبت نمی شود. برای ثبت محضری ترجمه، گواهی ضمیمه در دفتر اسناد رسمی به تأیید نماینده حقوقی قوه قضائیه در حوزه مربوطه می رسد.

ترجمه رسمی قسم خورده (certified official translation)  ترجمه ایست که توسط یک مترجم رسمی که سوگند وفاداری به قانون و عدم تضییع حق در هنگام ترجمه اسناد را یاد کرده است و زیر نظر دولت فعالیت می کند، تمبر مخصوص مربوطه را در ذیل آن الصاق و ابطال می نماید. با این کار ترجمه انجام شده قانونی می شود و رسمیت می یاید.

ذیلا فهرستی از معیارهای صلاحیت مورد استفاده در دارالترجمه های رسمی کشورهای مختلف برای «قانونی کردن» ترجمه اشاره می شود:

در اسپانیا و لهستان، رومانی، ترکیه، ونزوئلا و آرژانتین : ترجمه توسط مترجمان رسمی  و ثبت شده در وزارت امور خارجه انجام می شود.
در ایتالیا: برای ترجمه های رسمی، مترجم به صورت پرونده به پرونده در یک دادگاه محلی ایتالیایی سوگند یاد می کند. بعضی ترجمه های حقوقی باید در یک دفتر اسناد رسمی و با حضور طرف های ذی ربط ثبت شود.

در آلمان، فرانسه، اتریش، هلند، پرتغال، و جمهوری چک و مکزیک : ترجمه توسط مترجم رسمی و ثبت شده در دادگاه های منطقه ای این کشور ها انجام می شود.

انگلستان و ایالات متحده آمریکا: هیچ نظام ترجمه خاصی برای ادای سوگند توسط مترجم وجود ندارد. در آمریکا، مترجمان در انجمن مترجمان آمریکا (ATA)  ثبت می شوند.

در نروژ: ترجمه توسط مترجمان رسمی ثبت شده در انجمن مترجمان مجاز دولتی انجام می شود.

در آفریقای جنوبی: ترجمه توسط مترجم رسمی ثبت شده در دادگاه عالی آفریقای جنوبی انجام می شود.

در سوئد: ترجمه توسط مترجمان رسمی و ثبت شده در “Kammarkollegiet” آژانس خدمات حقوقی، مالی و اداری سوئد، زیر نظر وزارت دارایی انجام می شود.

دارالترجمه رسمی اسناد و مدارک چیست؟

دارالترجمه رسمی موسسه ای است که در نظام حقوقی وظیفه ترجمه رسمی اسناد و مدارک مورد نیاز مراجع قانونی و دادگاه های مدنی و جزایی را انجام می دهد؛ اسنادی مانند قراردادها، پرونده های ثبت اختراع و نشان های تجاری، رونوشت های دادگاه و شهود، استشهادیه ها، اسناد ثبتی، گزارش های کارشناسی، تکذیب نامه های حقوقی، سوگندنامه ها، مقررات، قوانین، موافقت نامه های رازداری، گواهی ها و صورت های حقوقی، تصمیمات دولت و نظام حقوقی، اعتبار اسنادی، اسناد و مدارک فنی مورد نیاز برای تأیید دعاوی حقوقی، پروانه ها، اسناد دادرسی و حکمیت را در بر بگیرد.

باید به خاطر داشته باشیم که همه اسناد وقتی «حقوقی» می شوند که از نظام های قضای مدنی و جزایی بگذرند. در این صورت ترجمه رسمی آنها نیز که توسط دارالترجمه رسمی انجام شده باشد در مراجع قانونی کشورهای دیگر نیز قابل استناد می باشد.

مثال های آن عبارتند از: گذرنامه ها، گواهی فوت، گواهی تولد، وصیت نامه ها و عهدنامه ها، اسناد مهاجرت، گواهی ازدواج، وکالت نامه، اسناد دادگاه، قراردادها، شکایت ها، قضاوت ها، استشهادیه ها، برگه های فرزندخواندگی، احضاریه ها، اقدامات قانونی، مدارک شراکت، قراردادهای فروش، اسناد ملکی، اجاره نامه ها، مجوزها، بیمه نامه ها، نشان های تجاری و کپی رایت ها، توافق نامه های خدماتی، التزام‌نامه ها، موافقت نامه های توزیع یا اسناد داوری.
پرسش اصلی این است که چه موقع لازم است یک سند توسط دارالترجمه رسمی بصورت رسمی ترجمه شود؟ پاسخ آن است که هر وقت قرار باشد آن سند توسط مراجع قانونی یا دادگاه ها برای رسیدگی به موضوعات و پرونده های حقوقی مورد استفاده قرار گیرد.

برای مثال، فردی که مایل است برای تحصیلات تکمیلی به بکی از دانشگاه های خارج از کشور برود باید مدارک رسمی خود اعم از مدارک شخصی و تحصیلی را پس از ترجمه توسط دارالترجمه رسمی به دانشگاه خارجی که یک مرکز قانونی است ارائه نماید. همچنین همین مدارک در رسیدگی به پرونده شخص در دادگاه که یکی از مراجع قانونی است مورد استفاده قرار می گیرد.

و اما چه کسی می تواند ترجمه رسمی اسناد و مدارک حقوقی انجام دهد و چطور بدانیم که مترجم اعتبارنامه ها و صلاحیت های انجام این کار را دارد؟ برای مثال، در بسیاری کشورها و از جمله ایران لازم است اینگونه اسناد توسط یک مترجم قسم خورده ترجمه شود. در موقع انتخاب یک نفر برای این کار، واقعاً اهمیت دارد که مترجم یا دارالترجمه صلاحیت یا تجربه حقوقی قابل اثباتی داشته باشد.